Les 131 – Het coördineren van sambhavi met de wervelkolomademhaling
Vraag: Ik loop tegen een probleem aan met het gelijktijdig doen van sambhavi en de wervelkolomademhaling. Ik denk dat wanneer ik me concentreer op de wervelkolomademhaling mijn ogen niet op het punt tussen de wenkbrauwen gericht blijven. Mijn ogen gaan daar waar mijn aandacht naar toe gaat. Als ik sambhavi los doe dan heb ik er geen problemen mee. Maar wanneer ik met de wervelkolomademhaling begin, en de aandacht daarop gericht is, zijn mijn ogen geneigd om de wervelkolom te volgen. Kan ik een afbeelding van de wervelkolom voor stellen tussen mijn wenkbrauwen om dit op te lossen? Als ik mij op de fysieke positie van de “sushumna” concentreer blijven mijn ogen niet bij het punt tussen de wenkbrauwen. Kan je een manier aanraden om deze twee technieken met elkaar te synchroniseren?
Antwoord: Het is een goede vraag, en een belangrijke. Ik denk dat er veel zijn die in zekere mate dezelfde uitdaging hebben. Coördinatie tussen sambhavi en de wervelkolomademhaling is iets dat zich door de loop der tijd ontwikkelt. In het begin is het het ontwikkelen van een gewoonte, en uiteindelijk wordt het erg eenvoudig. Dit komt door het opkomen van de innerlijke sensorische ervaringen die de fysieke ogen en de aandacht op natuurlijke wijze naar hun optimale werking voor opkomende extase brengen.
We hebben ons hele leven geleefd met onze aandacht die via de fysieke ogen gaat. Om onze horizon te verbreden naar het innerlijke spirituele leven is het nodig dat we het aanvullende vermogen ontwikkelen waarbij de fysieke ogen op een plek zijn en de aandacht naar andere plekken gaat. Het voorstellen van de wervelkolom bij het punt tussen de wenkbrauwen gaat dit niet voor elkaar krijgen, al is het een slim idee.
Om zijn functie in de wervelkolomademhaling te vervullen, moet de aandacht de fysieke lengte van de wervelkolomzenuw (sushumna) vanaf de basis bij het perineum tot aan het punt tussen de wenkbrauwen keer op keer afgaan. Wanneer dit gedaan wordt met lange langzame ademcycli, en de andere aspecten van de wervelkolomademhaling, is dit het wat een evenwichtige beweging van prana in de wervelkolomzenuw op gang brengt en de ontwikkeling van het gehele zenuwstelsel. Tegelijkertijd stimuleren de fysieke ogen op fysieke wijze de neurologische en biologische processen die beginnen in de hersenen en door de wervelkolomzenuw helemaal tot aan de basis reiken. Terwijl de aandacht dus met de adem door de wervelkolomzenuw gaat, stimuleren de ogen op fysieke wijze de hersenen, wat ook de gehele wervelkolomzenuw beïnvloedt. Ook is er het fronsen van de wenkbrauwen (waarbij je de wenkbrauwen lichtjes naar elkaar toe trekt) wat ook werkt op de fysieke stimulering van de hersenen. Dit is de andere helft van sambhavi. Het enige moment dat sambhavi aandacht krijgt, naast het fysiek positioneren van de ogen, is wanneer de aandacht omhoog komt en tot (of door) het punt tussen de wenkbrauwen komt. Maar ook hierbij gaat de aandacht niet via de ogen. De ogen zijn daar toevallig ook, maar we kijken niet door onze ogen. We kijken door de wervelkolomzenuw, wat hetzelfde is als het derde oog op die plek.
Tijdens de wervelkolomademhaling, en op de momenten dat we onze innerlijke blik voorbij het punt tussen de wenkbrauwen richten (zoals in yoni mudra), geven we geen aandacht aan onze fysieke ogen. We maken gebruik van innerlijk zien. De fysieke ogen worden helemaal niet gebruikt voor innerlijk zien. De ogen hebben samen met de wenkbrauwen een fysieke functie waarbij ze op een bepaalde manier druk geven in de hersenen, en dat is alles. Deze scheiding van aandacht en de fysieke ogen is erg belangrijk voor de ontwikkeling van innerlijke spirituele ervaringen.
Toen Jezus zei, “Als je oog zuiver is, zal je hele lichaam verlicht zijn,” (Matt 6:22 “If your eye becomes single, your body will be filled with light.”) sprak hij over twee dingen: het fysiek centreren van de ogen, en de aandacht in de wervelkolomzenuw die werkt door het derde oog. En wanneer deze gelijktijdig toegepast worden vullen ze het lichaam met licht wanneer de extatische conductiviteit opkomt in de wervelkolomzenuw en zich uitspreidt door de rest van het zenuwstelsel.
Hoe bereiken we deze splitsing van aandacht en de fysieke ogen? Sensorische feedback speelt hierin een belangrijke rol. De extatische sensaties in het lichaam zijn de beste sensorische feedback. Maar wat als we nog geen innerlijke extatische conductiviteit hebben? Hoe scheiden we dan de aandacht van de fysieke ogen? Dan kunnen we nog steeds gebruik maken van sensorische feedback om de gewoonte te ontwikkelen, en het ontwikkelen van deze gewoonte zal helpen om de extatische conductiviteit wakker te maken.
Kies een voorwerp aan de andere kant van de kamer en staar er naar. Bestudeer het niet, en “zie” het zelfs niet. Richt alleen je ogen erop en laat ze daar. Terwijl je dat doet laat je je aandacht naar je perineum gaan. Dat is niet zo moeilijk toch? Nu, met je ogen nog steeds op het voorwerp gericht, laat je de aandacht door het midden van de wervelkolom omhoog gaan en dan voorwaarts vanaf het midden van het hoofd naar het punt tussen de wenkbrauwen. Maak je geen zorgen over je ademhaling. Staar alleen naar het voorwerp en beweeg de aandacht. Wanneer je ogen van het voorwerp afdwalen, en je merkt het op, breng ze dan rustig weer terug. Gebruik het voorwerp voor je als visuele feedback. Ga een aantal keer met je aandacht op en neer langs de wervelkolom zonder dat je je ogen van het voorwerp afhaalt. Oefen dit een tijdje, tot je in staat bent om op en neer door de wervelkolom te gaan zonder dat je ogen veel van het voorwerp afgaan. Als de ogen of aandacht afdwalen, breng ze rustig terug naar datgene wat je aan het doen bent. Het is een gewoonte die je aan het ontwikkelen bent, net zoals het leren om te tikken op je hoofd met een hand terwijl de andere hand cirkels maakt over je buik.
Blijf de oefening doen tot je de aandacht op en neer door de wervelkolom kan bewegen terwijl je de niets ziende starende blik op het voorwerp houdt. Het voorwerp is je sensorische feedback die je in staat stelt om je ogen op een plek te houden terwijl je aandacht ergens anders naar toe gaat. Wanneer dit goed gaat, probeer het dan in de wervelkolomademhaling. Het fronsen van de wenkbrauwen geeft ook een sensatie die gebruikt kan worden als sensorische feedback voor de ogen. Kijk of je daar gebruik van kunt maken om de ogen omhoog en naar elkaar toe te brengen terwijl je aandacht op en neer door de wervelkolom gaat. Het is geen visuele sensorische feedback, dus het is in het begin misschien niet zo makkelijk te gebruiken als het voorwerp aan de andere kant van de kamer dat was. Maar probeer het. Als het een te grote stap is, dan is er altijd nog het puntje van je neus, of omhoog kijken met je ogen gedeeltelijk geopend zodat je wat visuele feedback hebt voor sambhavi tijdens de wervelkolomademhaling. Ze zijn niet ideaal, maar als je visuele feedback nodig hebt, gebruik het dan tot je er klaar voor bent om omhoog te gaan naar de sensatie van de licht gefronste wenkbrauwen.
We hebben in sambhavi iets nodig waar de ogen sensorische feedback van kunnen krijgen, iets waar we de ogen ontspannen weer naar toe terug kunnen brengen als we beseffen dat ze afgedwaald zijn. Zoals genoemd zal in een later stadium het extatische genot in ons lichaam ervoor zorgen dat we de ogen omhoog en naar elkaar toe draaien. Voor nu gebruiken we andere sensorische feedback die ons in staat stelt om de ogen te trainen en ze te scheiden van de aandacht die door de wervelkolom op en neer gaat.
Als de aandacht terug blijft komen in de ogen als we dit allemaal aan het doen zijn, is dat niet zo’n ingewikkeld probleem. We weten hoe we om moeten gaan met afdwalende aandacht vanuit onze training in meditatie. Terwijl we de wervelkolomademhaling doen kan de aandacht overal naar toe gaan – in de ogen, naar gedachten of emoties, naar de supermarkt, of zelfs naar de andere kant van het universum. Wat doen we wanneer dit tijdens de meditatie gebeurt? We gaan ontspannen terug naar de mantra. Tijdens de wervelkolomademhaling is dit hetzelfde. Wanneer onze aandacht naar de ogen of ergens anders naar toe gaat, en we merken het op, gaan we rustig terug naar onze wervelkolomademhaling. Als we kwijt zijn waar we in de wervelkolom waren maakt dat niet uit. Het hoeft niet zo precies te zijn. We gaan gewoon weer verder met de adem. Als de adem instroomt gaan we door de wervelkolom omhoog. Als de adem uitstroomt dan gaan we door de wervelkolom naar beneden. En zo gaan we verder. Wanneer de aandacht weer ergens naar toe afdwaalt, pakken we de wervelkolomademhaling gewoon weer op. Het zal vele keren gebeuren. De ogen zullen ook vele keren afdwalen. Dit is normaal. We forceren of worstelen nooit om perfectie te bereiken. Zoiets bestaat niet. De techniek werkt het beste wanneer we er ontspannen mee omgaan, waarbij we de voorkeur geven aan de procedure wanneer we merken dat we afgedwaald zijn.
Dus, sensorische feedback voor de ogen en ontspannen de voorkeur geven aan de aandacht die op en neer door de wervelkolom beweegt, zijn de sleutels tot het ontwikkelen van de twee afzonderlijke functies. Het zal zich langzaam ontwikkelen. Rome is niet in een dag gebouwd. Uiteindelijk zullen we een heleboel dingen tegelijkertijd doen tijdens de wervelkolomademhaling. Het zijn gewoontes die we een voor een ontwikkelen en automatisch worden.
Op een gegeven moment zullen we wat genot door de wervelkolom omhoog voelen komen vanaf de basis. Dan zullen we ontdekken dat het beïnvloedt wordt door sambhavi. We zullen ook ontdekken dat de wervelkolomademhaling dit gevoel door ons verspreidt, omhoog en omlaag en door het hele lichaam heen. Dan zullen de technieken een hele mooie sensorische feedback hebben die van binnenuit komt. Door de technieken te doen zullen we met extase beloond worden. We zullen geconditioneerd raken om heel eenvoudig op extase te reageren, en dan zullen alle elementen van de techniek een peulenschil worden. Hier hebben we allemaal het ingebouwde vermogen voor. We starten dus bij het begin met de sensorische feedback die we hebben, wetende dat er van binnen een hele nieuwe wereld op ons wacht. Voor we het weten zal ons lichaam gevuld zijn met licht en zullen we dag en nacht gebaad zijn in de extatische gelukzaligheid van God.
De guru is in je.