Les 219 – Prikkelbaarheid tijdens activiteit.
Vraag: Ik mediteer al vele jaren en ik heb veel verschillende methoden geprobeerd. Het probleem dat ik heb is het volgende:
Ik doe de wervelkolomademhaling, bastrika en de wisselende neusademhaling met de bijbehorende mudra’s en bandha’s. Daarna doe ik de mantra meditatie zoals je beschreven hebt in je lessen. Dat is mijn favoriet. Wanneer ik klaar ben is mijn mind erg helder en rustig. Erg aangenaam. Maar, terwijl mijn kern van stilte nog min of meer intact is, merk ik dat ik erg intolerant en vrij liefdeloos ben. Ik denk dat mijn mind de voorkeur geeft aan de innerlijke stilte boven de normale irritatie die er thuis en op werk is. Dit heeft op mijn werk zelfs tot conflicten geleid. Ik heb ontdekt dat wanneer mijn meditatie een op mindfulness gebaseerde beoefening is, gericht op het observeren van het in en uitgaan van de buik op de adem; dat het effect dan is dat ik kalm en tolerant ben. Ik wil de voorkeur geven aan de beoefening van de technieken die jij aanbiedt in plaats van de bovengenoemde boeddhistische techniek. Ik denk dat het probleem is dat ik intolerant word wanneer ik teveel energie in mijn hoofd krijg. Mijn buik als focuspunt in de mindfulness techniek is groter en lager gelegen en de verzamelde energie lijkt meer gegeneraliseerd en meer in balans. Maar dat zal zich natuurlijk nooit tot kundalini ontwikkelen, etc. Heb je enige suggesties?
Antwoord: Dank je voor het schrijven en delen. Teveel energie die in beweging is in de bovenste centra (vanaf het hart omhoog) is waarschijnlijk een goede omschrijving van waarom je prikkelbaar bent in de dagelijkse activiteiten. Maar waarom?
Waarschijnlijk vindt er teveel beoefening te snel plaats, dus dan blijf je zitten met meer zuivering dan op een comfortabele manier geïntegreerd kan worden tijdens activiteit. Zelfs met langdurige ervaring in meditatie en yoga kan iedereen teveel doen wanneer er te vaak technieken toegevoegd of herschikt worden, of wanneer de totale oefentijd sterk verlengd wordt. Als er wat inherente gevoeligheid is in het zenuwstelsel (zoals in de laatste les besproken, #218), kan dit het ongemak achteraf verergeren. Innerlijke stilte kan aanwezig zijn terwijl het ongemak er is. De vredigheid van de innerlijke stilte (getuigen zijn) is natuurlijk iets goeds. In de beginnende fasen van het opkomen van innerlijke stilte zal er een contrast zijn met de uiterlijke activiteit, en de indruk kan ontstaan van een conflict tussen onze innerlijke vrede en de rauwheid die we misschien aan de buitenkant ervaren, zoals je ook aangaf. Maar het is alleen maar een indruk. In werkelijkheid is er geen conflict, er is alleen de onaangename frictie van teveel energie die naar de oppervlakte borrelt door ons zenuwstelsel dat nog niet gezuiverd genoeg is om de hoeveelheid aan te kunnen die er doorheen stroomt. Dit wordt niet door de innerlijke stilte veroorzaakt of door een conflict hiermee. Het wordt veroorzaakt doordat er teveel energie in beweging is, wat aan de kant van Shakti plaatsvindt. En zoals je weet is innerlijke stilte de Shiva kant. De oplossing is om de beoefening zo te reguleren dat onze innerlijke energieën comfortabel geïntegreerd en gebalanceerd kunnen worden in de dagelijkse bezigheden. Als we denken dat onze verlossing alleen in de innerlijke stilte gevonden kan worden, en niet buiten in de eb en vloed van de wereld, dan zullen we de mogelijkheid van de hogere stadia van verlichting missen. Deze hebben betrekking op een volledige integratie van innerlijke stilte met de stroom van energie in alle facetten van het leven. Wanneer dit is bereikt door een gebalanceerde mix van beoefening en activiteit, dan leren we de complete samensmelting van stil gelukzaligheidsbewustzijn en extatische energie kennen, en dat is bevrijding in deze wereld. Alles wordt Een, en dat is wie we zijn.
Wat kan ons dan nog van streek maken? Dan zijn we in de beste positie om krachtig in de wereld te staan voor de dingen die belangrijk zijn voor ons, en al die tijd glimlachend.
De beoefening van mindfulness op de adem in de buik die je noemde kan wat verlichting geven, maar ik weet niet in hoeverre deze techniek op de lange termijn vooruitgang zal brengen. Zoals je aangeeft heeft het zijn inherente beperkingen. Het zou ook wat “verdubbeling” kunnen veroorzaken van de oefentijd van pranayama en meditatie als je diepe meditatie en de wervelkolomademhaling op dezelfde dag doet als dat je de adembewustzijnstechniek doet. Verdubbelen betekent meer zuivering door het doen van gelijksoortige technieken op dezelfde dag, wat een exces van innerlijke energiestromen kan stimuleren. Het is wanneer we de technieken beoefenen niet altijd helder dat dit aan het ontstaan is.
Dus wat is de oplossing? Als eerste wordt aangeraden dat je grip krijgt op wat doet wat, beginnend met de kerntechniek van diepe meditatie. Als je het nog niet gedaan hebt, probeer terug te gaan naar de eenvoudige beoefening van twee keer per dag meditatie voor maar 15-20 minuten zonder dat je iets anders toevoegt. En kijk of dit meer stabiliteit brengt in je dagelijkse activiteiten. Zorg dat je minstens 5 minuten rust als je uit de meditatie komt. Alleen het te snel naar buiten komen uit de meditatie kan al veel prikkelbaarheid veroorzaken gedurende de dag. Als die simpele routine een goed effect geeft gedurende de dag, dan weet je dat je ergens anders in je voorgaande routine teveel deed. Het wordt dan een kwestie van het behouden van de stabiliteit, en, als je dat wilt, een voor een dingen gaan toevoegen, waarbij je ieder nieuw niveau van beoefening stabiliseert in activiteit voordat je meer toevoegt. Houd in gedachten dat bij de meeste technieken een vertraging zit in de energetische effecten, dus het duurt minimaal een goede maand of twee om een enkele techniek te stabiliseren voordat het gepast is om meer doen.
Wanneer alleen 15 tot 20 minuten meditatie en een goed rustmoment als je weer terug uit de meditatie komt, nog steeds maakt dat je prikkelbaar bent tijdens de dag, dan weet je dat je te maken hebt met of tijdelijke of aanhoudende gevoeligheid in je zenuwstelsel. Dan kan je proberen om de tijd van meditatie te verminderen (en de rust achteraf te verlengen) tot de dagelijkse activiteiten weer soepel gaan. Het toevoegen van 5 tot 10 minuten wervelkolomademhaling voor de meditatie kan helpen om de innerlijke stromen te stabiliseren. En lichte serie asana’s (5 tot 10 minuten) voor de zittende technieken kan ook helpen in het stabiliseren van wat daarna komt. Misschien moet je verschillende combinaties uitproberen om uit te vinden wat voor je werkt (de lessen #160 en #200 bespreken dit proces). Stel het toevoegen van dingen zoals mudra’s, bandha’s, siddhasana, kumbhaka, etc, uit tot je een stabiel platform van beoefening gevonden hebt dat maakt dat je op een prettige manier in je dagelijkse activiteiten kan zijn. Al deze toegevoegde technieken maken het krachtiger. Wanneer je eenmaal dat stabiele platform van beoefening gevonden hebt, dan kan je een voor een dingen toevoegen, waarbij je iedere techniek stabiliseert voor je de volgende toevoegt.
Ik weet dat dit allemaal erg langdradig klinkt en dat het veel tijd kost, vooral als je al gevorderd bent en je graag door wilt. Maar er is echt geen andere manier waarop we een stabiele beoefening kunnen opbouwen dat ons de extatische gelukzaligheid zal geven in de activiteiten die we verdienen. Als we instabiliteit ervaren, moeten we terug naar een stabiel niveau van beoefening. Het kan net zo vaak gebeuren met gevorderde beoefenaars als met beginners. Het is zelfs zo dat het erg normaal is om aanpassingen te moeten maken wanneer we omhoog bewegen in de meer verfijnde gebieden van gevorderde yoga technieken en ervaring. Het kan dat we rustig bezig zijn terwijl alles goed gaat, en dat er plotseling diep in ons een groot loslaten plaatsvindt (of een serie hiervan) wat ons terugstuurt naar een gereduceerd niveau van beoefening voor een aantal dagen, weken of maanden. Het kan iedereen gebeuren. Het is onderdeel van de reis. Het is belangrijk om te onderkennen dat we onderweg van tijd tot tijd scherpe bochten zullen tegenkomen, en dat we dan tijdelijk onze voet van het gaspedaal moeten halen, of we riskeren een wilde rit, of zelfs een crash. Dat is hoe het is. Wanneer we eenmaal de gevorderde technieken kennen ligt het volledig aan de self-pacing (het bepalen van je eigen tempo) hoe soepel we de reis naar huis, naar verlichting maken.
Ik wens je veel succes op je gekozen spirituele pad.
De guru is in je.